North Seymour

Woensdag 12 december vertrokken we om 10:00 uur vanaf Guayaquil met het vliegtuig naar Isla Baltra op de Galapagos. Daar aangekomen begon ons avontuur op de Santa Cruz boot. In het algemeen viel het ons heel erg mee. We zijn allebei niet zeeziek geweest, ondanks dat de zee soms toch echt wel heel ruig was. Het eten was goed, de kamer was luxe genoeg, de douche was beter dan we op het vaste land soms hadden, de kamer werd drie keer per dag schoongemaakt en elke avond lagen er verse chocolaatjes voor ons klaar. Het stereotype cruisetoerist was wel aanwezig, maar we waren in groepen ingedeeld. De ecuadorianen zaten bij elkaar in groepen, de Amerikanen in een aparte groep en wat overbleef was een leuke groep jonge mensen uit Australie, Frankrijk en Denemarken (en wij).
Het was wel duidelijk dat de standaard doelgroep van deze cruise de 65+ Amerikaan is. Dat houdt in dat wandelingen al snel "heel zwaar en lastig" worden genoemd en dat ze zeggen dat je een wandelstok nodig hebt om te kunnen lopen op de eilanden, terwijl wij bepaald niet moe werden van de wandelingen die ze voor ons hadden uitgezet. Toen we gingen mountainbiken mochten we niet harder gaan dan de gids en die reed aan één stuk door met zijn hand op de rem, want er lagen steentjes en ze wilden niet het risico lopen dat we zouden vallen...
Het entertainmentprogramma met de lokale muzikanten en danseressen hebben we ook aan ons voorbij laten gaan. Maar verder was het verrassend leuk en hebben we een boel interessante mensen ontmoet. Omdat je gedwongen werd om met elkaar aan tafel te eten, raakte je bij elke maaltijd met iemand anders in gesprek, wat soms licht vermoeiend, maar meestal eigenlijk best gezellig was.
Het programma was behoorlijk vol en stond van uur tot uur strak gepland. Alles ging voor ons gevoel ook heel snel, je hopt letterlijk van het ene naar het andere eiland, van het ene naar het andere strand. Je raakt volledig je gevoel voor richting kwijt en hebt nauwelijks een idee op welk eiland je nu bent op een gegeven moment. Wij hadden daarbij een gids, die heel veel informatie kon geven, en hele lezingen gaf over aardrijkskunde, geschiedenis en biologie. Hartstikke interessant, maar veel teveel om te onthouden. Hijzelf was er mateloos serieus onder, waardoor het met onze groepsgenoten een onderling grapje werd, dat we elkaar gingen overhoren om te testen of we wel goed opgelet hadden. Want als iemand tijdens het verhaal van de gids enthousiast op een zeehond wees, dan keek de gids verstoord op, om ons daarna weer snel bij de les te trekken. "Want om mijn verhaal af te maken, over de temperatuur van de lava... blablabla". Hij kon helemaal opgaan in zijn eigen verhalen en had de meest interessante termen, die we vooral moesten onthouden. We zullen de rest van ons leven niet meer vergeten wat een "bottleneck population" is en wat "converted evolution" is. Als iemand daar ooit vragen over heeft, stuur maar naar ons, we kunnen het haarfijn vertellen, al zullen we het nooit zo goed kunnen als onze gepassioneerde gids.
De hoeveelheid dieren die we hebben gezien was ongelooflijk. Je struikelt letterlijk bijna over de dieren, als je niet uitkijkt waar je loopt. Overal waar je kijkt, zie je zeeleeuwen en leguanen. Na drie keer snorkelen denk je oh, weer een zeeschildpad. Je ziet er niet twee, niet drie, maar letterlijk honderden. Zeker erg bijzonder om al die dieren van zo dichtbij te kunnen zien.

Op onze eerste dag zijn we naar Isla Seymour gegaan om een wandeling te maken over het eiland.