Floreana
Zondag 16 december kwamen we aan bij Isla Floreana. Dit eiland vonden wij het leukst. Allereerst omdat het een leuk stukje geschiedenis heeft, waar ze ons een lezing over hebben gegeven. Dat ging over een paar gestoorde Duitsers, die ooit op dat eiland zijn gaan wonen en waarvan de meesten op mysterieuze wijze zijn verdwenen. Ook de Post Office is een stukje geschiedenis die leuk is. Iedereen doet daar post in en vroeger namen de zeelui de post dan mee om verder te verspreiden. Nu doen andere toeristen dat en die moeten dan volgens de aloude traditite de post in persoon overhandigen aan degene voor wie het bestemd is. Helaas zat er geen kaart voor Nederland bij op dit moment, dus wij kunnen de traditie niet in ere houden. Maar we hebben er wel een paar kaartjes ingelegd, dus wie weet...
Al bij het varen naar de post office kwamen we parende schildpadden tegen in het water. En daarvan hebben we er nog heel veel meer gezien. Overal in de baai lagen twee dobberende schildpadden, vaak met een tweede mannetje er omheen spartelend, wachtend op zijn beurt.
Vanuit de boot konden we de white tip reef sharks zien.
En bij het snorkelen waren ze weer in grote getalen aanwezig: de zeeschildpadden!
En de Vrolijke Vis.
's Middags was er nog een laatste mogelijkheid om te snorkelen bij Punta Cormorant. Yvonne heeft die overgeslagen, want het regende en het was zelfs met wetsuit behoorlijk koud. Maar Mark nam de camera mee en heeft alsnog voor leuke plaatjes kunnen zorgen.
Hier was het het leukste dat de zeeleeuwen met de snorkelaars kwamen spelen. Ze zwommen om iedereen heen en gaven een echte show weg, alsof ze wilden laten zien dat zij toch echt beter kunnen zwemmen dan wij.
Vervolgens bezochten we de laatste baai op Floreana, waar allemaal stingrays in de branding dobberden. Die waren ook erg leuk om te bekijken.
Ook hier waren de mooie rooie krabbetjes.
En er waren flamingo's, maar die waren wel ver weg.
's Avonds bij het eten zaten we aan tafel met een Deens stel. Toen het tijd was voor het toetje werd er voor het Deense meisje een ijsje neergezet. Ze nam een hap en haar vriend nam ook een hap om te proeven. Vervolgens kwam de ober teruggerend en griste haar toetje onder haar neus weg... Vreemd. Onze verbazing werd nog groter toen we zagen dat datzelfde toetje (waar best zichtbaar twee happen uit misten) werd geserveerd aan iemand anders aan een andere tafel. We zaten te bedenken wat daarvoor de reden kon zijn... was dat toetje voor iemand anders bedoeld? Zat er een gouden ring verstopt in het ijs? Maar vervolgens gingen alle lichten uit, behalve de kerstlampjes, er werd een cheesy liedje opgezet (Felicidades) en het hele keukenpersoneel kwam in polonaise met een taart met kaarsjes aangelopen naar jawel... onze tafel.... Ze hadden weliswaar Yvonne verkeerd gespeld en ze waren technisch gezien een dag te vroeg, maar het was zo fout dat het ook wel weer heel erg grappig was. Het was nu ook duidelijk waarom het eerste toetje weggehaald werd en het Deense stel kreeg in plaats daarvan een stukje verjaardagstaart.
Maandag 17 december werden we halverwege de ochtend weer teruggebracht naar Isla Baltra, waar de meeste mensen op het vliegtuig terug stapten en alleen wij de bus terug pakten naar Isla Santa Cruz. Hier blijven we drie dagen en het oorspronkelijke plan was om vanaf hier nog dagtripjes te doen naar andere eilanden. Maar we hebben besloten om dat niet te doen, omdat het ten eerste allemaal behoorlijk prijzig is. Daarnaast hebben we al heel veel van de eilanden gezien en is de kans dat we iets nieuws of anders gaan zien heel klein. En na 6 dagen op een boot is het ook wel weer fijn om even niet op een boot te hoeven zitten, om even gewoon weer land onder de voeten te hebben en even niks te hoeven met een groep en een gids.
Dus we relaxen hier een paar dagen op de strandjes, waar we ook alweer schildpadden, haaien, leguanen, zeeleeuwen, pelikanen, krabben en manta rays van anderhalve meter hebben gezien. Het eerste strand waar we hier waren was alleen geen ideale snorkelplek, want het zicht was heel slecht. Toen er vervolgens nog geen meter van Yvonne een haai opdook die net zo groot was als zijzelf, stonden haar voeten dus bijzonder snel weer op het droge....Kortom, er valt hier genoeg te beleven zonder dure dagtripjes en we vermaken ons hier prima. We hebben ontdekt dat we hier zelfs bij volledige bewolking zo rood kunnen worden als de Sally Lightfoot krabbetjes. Dus de aloe vera after sun gaat er hard doorheen hier....
We hebben nog een aantal leuke filmpjes van het snorkelen, maar het internet is hier niet stabiel genoeg om die te uploaden, dus die houden jullie nog even tegoed.